Het jaar achterlatend
Blijf op de hoogte en volg Fenna
01 Januari 2015 | Nieuw Zeeland, Fox Glacier
En toen kwam de zon!
Vijf zomerse dagen op een rij. Korte broek uit de kast! T-shirtje aan. Pet en zonnebril op. En vooral ook zonnebrand smeren. Heerlijk! Ik denk dat het wel zo'n 25 graden is in de zon. De zon is fel en smeren is een must wil je niet levend verbranden. Ook de anti-muggenspray is een aanrader, aangezien de 'sandflies' je hier lekprikken. Ik heb nooit last van muggen. Maar deze kleine vliegjes veroorzaken vaak en langdurige jeuk!
We hebben mooi weer. Helaas hebben we amper klanten. Misschien gemiddeld 10 per dag, wat eigenlijk 4 of 5 keer zoveel mag zijn. Deze keer noemen ze het een kerst-dip. De twee weken rond kerst zou een rustige tijd zijn. Mensen zoeken familie op of de grote stad. Ik vind het allemaal leuk en aardig, maar zo gaan we van dip naar dip. Ondertussen zit ik al bijna op de helft van mijn tijd hier, en hebben we nog weinig kunnen doen. Maar de zon schijnt, en dat voelt in ieder geval goed! Ook al werken we bijna niet. Een beetje lezen, en gewoon zitten in de zon doet een mens goed.
Zelf spring ik twee keer in een paar dagen tijd. Wanneer het rustig is en er plek is in het vliegtuig geef ik aan dat ik wel mee zou willen. Springen maakt me ook weer even zo blij.
Ik doe een freefly sprong met een collega. Prachtig uitzicht. Ik kan de gletsjer, de bergen, het regenwoud en de oceaan allemaal zien. Het blijft een plaatje.
Een paar dagen later spring ik mee met mijn baas die een tandem doet. Ik wil graag up to date blijven met de camera, zodat ik in Nederland weer meteen aan de slag kan als cameravrouw. De hoogtes zijn, in verband met de concurrentie in Franz Josef, aangepast naar 13.000 ft en 16.500 ft (zo'n 4 en 5 km). Deze laatste sprong is van 16.500ft. Wat een vrije val tijd, meer dan een minuut vallen en van het uitzicht genieten. Frisse lucht, adrenaline en een parachute boven mijn hoofd.
De vrouw van mijn baas is in Fox (woont met hun dochter in een andere stad i.v.m. haar middelbare school). Ze brengt ons biertjes en chips na het werk! Ze zorgt voor de gezelligheid, super! Ze bedankt ons ook voor de positief instelling ondanks de slechte start, dat iedereen er toch nog is. Ik moet zeggen dat het me veel doet om dat te horen. Een compliment is fijn!
Een avond later hebben we de kerstborrel met het team. In een van de hostels staan lekkere hapjes klaar en we mogen drinken wat we willen. We horen hier van de bazen dat ze tevreden zijn met het team, wellicht het beste team sinds ze Skydive Fox runnen (3 à 4 jaar). Ook al hebben we nog niet veel gedaan, ik ben toch blij in dit team te zitten. Het geeft me weer extra motivatie om vol te houden. Al ben ik voor mijn gevoel het punt van 'no return' gepasseerd. Natuurlijk houd ik het nu vol. Een collega zegt me ook al, anders had je het al veel eerder opgegeven. Dat scheelt weer wat piekeren!
En zoals ik het spreekwoord hier in Fox beter kan zeggen: na zonneschijn komt regen. We zijn opgeladen en er volgen weer een hele reeks slecht weer dagen. Maar ik vermaak me eigenlijk buitengewoon goed. Je leert toch omgaan met...niks.
Als ik een avondje met iemand aan het kletsen ben hoor ik dat er een boulder (klim) ruimte moet zijn. Bij iemand in een schuur, die dat heeft gebouwd om te trainen. Iedereen mag er binnen lopen. Maar ik ben gewaarschuwd door eerdere ervaringen; geen verwachtingen, eerst gaan kijken! Dus dat regel ik zo snel mogelijk, want stiekem ben ik zo enthousiast. De ochtend daarna laat een Amerikaans meisje me zien waar het is. Ik heb mijn klimschoentjes bij...en word blij als de deur open gaat! Het valt me mee. Er zitten grepen, er is overhang. Klein maar fijn! Ik kan hier wat trainen, mijn krachten behouden. Ze gaan me hier zeker vaker zien! Ik bedenk me dat ik het twee maanden geleden had moeten weten. Maar beter laat dan nooit, dus niet klagen.
Als de avond valt en ik alleen ben in de keuken, mijn eten op heb en eindelijk even het nieuws kan kijken (lukt nooit met de andere 3 die hier ook rondlopen)...komen 4 collega's luidruchtig en aangeschoten binnen. Nee he! Argh ik doe de afwas en vertrek zo snel mogelijk naar mijn caravan. Ik heb afgelopen week 2 keer de avond in de kroeg mee gedaan en heb nu even geen behoefte aan anderen. Ik ga muziek luisteren en kaartspelletjes spelen op mijn pc. Ik vraag mezelf af of ik saai ben? Nee, ik heb gewoon even geen behoefte aan anderen. Ik ben natuurlijk ook niet gewend om full time samen te wonen met meerdere mensen. Dus dit mag best even, zeg ik tegen mezelf. Verder moet ik zeggen dat het goed gaat met vier mensen in een kleine keuken. Iedereen ruimt redelijk op en we maken allemaal schoon. Fijn! Dat waardeer ik. Het is eigenlijk gewoon altijd gezellig.
De ochtend daarna ontvang ik een pakket, met een prachtige tekening op de doos. Een kerstpakket van de familie! Als een blij kind pak ik alles uit; versieringen voor mijn caravan. Pindakaas, hagelslag, drop en nog meer! Hier wordt ik vrolijk van. Zo leuk en zo fijn!
Ik vermaak me die dag in mijn caravan en ik voel me goed. Net hardgelopen, spierpijn in mijn schouders van gister. Lekkere lunch vanuit Nederland. Caravan gezellig gemaakt. Het thuisfront laat me toch maar al te goed beseffen hoe fijn ik het daar altijd heb.
Maar ook hier raak ik nog steeds meer gewend aan het (geen-)ritme. Deze avond ben ik uitgenodigd om te komen eten bij het gezin waar ik meerdere malen heb opgepast. Gezellig! Ze serveren risotto. De kinderen geven me een zelfgemaakte kerstkaart. En na het eten vragen ze of ik mee een film wil kijken. Daar kan ik geen nee tegen zeggen.
De familie is de 2 nachten rond kerstdag weg voor een familie-uitje. Ze hebben twee katten en een hond en vragen mij of ik in het huis wil zijn als ze weggaan. Uhm...jahaa!
De week van kerst is het wederom mooi weer. En boven verwachting, we hebben klanten! De eerste dag begint met maar 11 boekingen. Maar er zijn een hoop toeristen die binnen komen lopen zodra ze zin hebben. En we eindigen met eindelijk een 31 tandems die dag. Zo hoort het. De dagen daarop volgen met nog een redelijk aantal. We sluiten deze mooi weer reeks af met een etentje op kerstavond. Gezellig met het team in de pub voor wie zin heeft. Ik heb het gezellig maar ben erg moe, dus vertrek op tijd. Ik heb last van de hooikoorts (nadeel van het mooie weer...), en wil genieten van het het grote huis voor mij alleen! Wat een ruimte! Een eigen keuken, ik kan de was doen, ik heb een dubbel bed, grote badkamer en wifi. Alleen het idee al doet me stralen, een heerlijk kerstcadeau! Dat er een hond en 2 katten rondlopen, tsja daar moet ik me maar even overheen zetten.
Op kerstochtend schijnt de zon en ik heb mijn ontbijtje op het terras voor het huis. Ik kan er echt van genieten. Ik ben blij met iedereen uit het team, en alle aanhang. Een gezellig groepje mensen. Maar ik zie ze iedere dag en soms moet ik er even tussenuit.
Ik ga daarna voor een kerst-tapas-lunch naar het huis van een collega. We verzamelen daar met een klein groepje en dat is erg leuk. Een internationaal gezelschap met kerst in NZ, wat een avontuur weer.
Na nog even van het huis te hebben genoten besluit ik in de avond toch nog op de dropzone te gaan kijken. De geplande kerst-barbecue is een dag verschoven (iedereen heeft teveel geluncht), maar er zijn veel mensen. En bijna alle kinderen van het dorp, want Mark heeft de zorp opgeblazen. Dat is een grote bal waar je in kan, liggend in een harnas. En dan natuurlijk de berg af rollen. Ik probeer het ook een keer, en dat is best lachen! Zo lang ze maar op tijd stoppen met rollen, want het is ietwat misselijk-makend!
Een tegenvaller, de hooikoorts heeft me al dagen te pakken, en de dag daarna zit mijn neus zo verstopt. Ik ben ook extreem moe en voel me niet fit. Toch is het weer beter dan verwacht en kunnen we nog iets werken. Per ongeluk zeg ik hardop dat ik hoop dat het snel even regent...oeps, dat moet ik hier natuurlijk nooit zeggen in Fox! Mijn collega zegt voor de grap dat ik ook altijd wat te klagen heb. Sorry!
In de avond gaat alsnog de barbecue aan en het halve dorp is aanwezig op de dropzone. Ik trek me terug in mijn caravan aangezien ik me niet lekker voel. Ik probeer een film te kijken maar kan mijn concentratie er moeilijk bij houden. Hoe zou het buiten zijn bij iedereen? Uiteindelijk zit ik toch nog 2 uurtjes met iedereen bij de barbecue. Dan maar thee in plaats van bier!
En mijn wens komt uit...de dag daarna regent het! Aangezien ik me nu echt ziek voel is een dag rust wel even goed. Wellicht had ik anders toch niet kunnen werken.
Daarna werken we nog twee middagen. Ik moet even al mijn energie sparen om te vouwen, maar het lukt. De twee laatste dagen van het jaar regent het. En niet een beetje. Hoe kan het ook anders, het is en blijft Fox.
Mijn laatste nacht van 2014 in mijn caravan. Ik lig veel wakker. De regen klettert op het dak. De wind schud aan mijn deur. Door mijn hoofd gaat het afgelopen jaar. Een lastig jaar voor mij, veel gebeurd, veel geleerd en ervaren. Niet altijd fijn, maar ik geloof erin dat de dingen ergens wel een reden zullen hebben. Dan niet op het moment zelf, dan wel achteraf. En tot nu toe is mijn Nieuw Zeeland avontuur beslist een zelftest. Veel gevoel komt terug van afgelopen zomer. En ik voel dat ik er al anders in sta. Er anders mee om leer gaan. Ik moet hier wel, wil ik dit avontuur volhouden.
Het gepieker is weg. Af en toe komt het een beetje terug maar dan probeer ik te relativeren. Ik ben hier. En thuis komt wel weer. Snel genoeg. Fox hoeft mijn woonplaats niet te worden...het is een tijdelijke ervaring. En ik probeer van de mooie momenten te genieten, want die zijn er ook echt wel genoeg!
Ik wens iedereen een heel fijn, avontuurlijk, mooi nieuw jaar toe. Geniet ervan, van alle kleine fijne momenten. En wanneer je twijfelt voor het avontuur?...Ga ervoor. Het is altijd ergens goed voor.
Vijf zomerse dagen op een rij. Korte broek uit de kast! T-shirtje aan. Pet en zonnebril op. En vooral ook zonnebrand smeren. Heerlijk! Ik denk dat het wel zo'n 25 graden is in de zon. De zon is fel en smeren is een must wil je niet levend verbranden. Ook de anti-muggenspray is een aanrader, aangezien de 'sandflies' je hier lekprikken. Ik heb nooit last van muggen. Maar deze kleine vliegjes veroorzaken vaak en langdurige jeuk!
We hebben mooi weer. Helaas hebben we amper klanten. Misschien gemiddeld 10 per dag, wat eigenlijk 4 of 5 keer zoveel mag zijn. Deze keer noemen ze het een kerst-dip. De twee weken rond kerst zou een rustige tijd zijn. Mensen zoeken familie op of de grote stad. Ik vind het allemaal leuk en aardig, maar zo gaan we van dip naar dip. Ondertussen zit ik al bijna op de helft van mijn tijd hier, en hebben we nog weinig kunnen doen. Maar de zon schijnt, en dat voelt in ieder geval goed! Ook al werken we bijna niet. Een beetje lezen, en gewoon zitten in de zon doet een mens goed.
Zelf spring ik twee keer in een paar dagen tijd. Wanneer het rustig is en er plek is in het vliegtuig geef ik aan dat ik wel mee zou willen. Springen maakt me ook weer even zo blij.
Ik doe een freefly sprong met een collega. Prachtig uitzicht. Ik kan de gletsjer, de bergen, het regenwoud en de oceaan allemaal zien. Het blijft een plaatje.
Een paar dagen later spring ik mee met mijn baas die een tandem doet. Ik wil graag up to date blijven met de camera, zodat ik in Nederland weer meteen aan de slag kan als cameravrouw. De hoogtes zijn, in verband met de concurrentie in Franz Josef, aangepast naar 13.000 ft en 16.500 ft (zo'n 4 en 5 km). Deze laatste sprong is van 16.500ft. Wat een vrije val tijd, meer dan een minuut vallen en van het uitzicht genieten. Frisse lucht, adrenaline en een parachute boven mijn hoofd.
De vrouw van mijn baas is in Fox (woont met hun dochter in een andere stad i.v.m. haar middelbare school). Ze brengt ons biertjes en chips na het werk! Ze zorgt voor de gezelligheid, super! Ze bedankt ons ook voor de positief instelling ondanks de slechte start, dat iedereen er toch nog is. Ik moet zeggen dat het me veel doet om dat te horen. Een compliment is fijn!
Een avond later hebben we de kerstborrel met het team. In een van de hostels staan lekkere hapjes klaar en we mogen drinken wat we willen. We horen hier van de bazen dat ze tevreden zijn met het team, wellicht het beste team sinds ze Skydive Fox runnen (3 à 4 jaar). Ook al hebben we nog niet veel gedaan, ik ben toch blij in dit team te zitten. Het geeft me weer extra motivatie om vol te houden. Al ben ik voor mijn gevoel het punt van 'no return' gepasseerd. Natuurlijk houd ik het nu vol. Een collega zegt me ook al, anders had je het al veel eerder opgegeven. Dat scheelt weer wat piekeren!
En zoals ik het spreekwoord hier in Fox beter kan zeggen: na zonneschijn komt regen. We zijn opgeladen en er volgen weer een hele reeks slecht weer dagen. Maar ik vermaak me eigenlijk buitengewoon goed. Je leert toch omgaan met...niks.
Als ik een avondje met iemand aan het kletsen ben hoor ik dat er een boulder (klim) ruimte moet zijn. Bij iemand in een schuur, die dat heeft gebouwd om te trainen. Iedereen mag er binnen lopen. Maar ik ben gewaarschuwd door eerdere ervaringen; geen verwachtingen, eerst gaan kijken! Dus dat regel ik zo snel mogelijk, want stiekem ben ik zo enthousiast. De ochtend daarna laat een Amerikaans meisje me zien waar het is. Ik heb mijn klimschoentjes bij...en word blij als de deur open gaat! Het valt me mee. Er zitten grepen, er is overhang. Klein maar fijn! Ik kan hier wat trainen, mijn krachten behouden. Ze gaan me hier zeker vaker zien! Ik bedenk me dat ik het twee maanden geleden had moeten weten. Maar beter laat dan nooit, dus niet klagen.
Als de avond valt en ik alleen ben in de keuken, mijn eten op heb en eindelijk even het nieuws kan kijken (lukt nooit met de andere 3 die hier ook rondlopen)...komen 4 collega's luidruchtig en aangeschoten binnen. Nee he! Argh ik doe de afwas en vertrek zo snel mogelijk naar mijn caravan. Ik heb afgelopen week 2 keer de avond in de kroeg mee gedaan en heb nu even geen behoefte aan anderen. Ik ga muziek luisteren en kaartspelletjes spelen op mijn pc. Ik vraag mezelf af of ik saai ben? Nee, ik heb gewoon even geen behoefte aan anderen. Ik ben natuurlijk ook niet gewend om full time samen te wonen met meerdere mensen. Dus dit mag best even, zeg ik tegen mezelf. Verder moet ik zeggen dat het goed gaat met vier mensen in een kleine keuken. Iedereen ruimt redelijk op en we maken allemaal schoon. Fijn! Dat waardeer ik. Het is eigenlijk gewoon altijd gezellig.
De ochtend daarna ontvang ik een pakket, met een prachtige tekening op de doos. Een kerstpakket van de familie! Als een blij kind pak ik alles uit; versieringen voor mijn caravan. Pindakaas, hagelslag, drop en nog meer! Hier wordt ik vrolijk van. Zo leuk en zo fijn!
Ik vermaak me die dag in mijn caravan en ik voel me goed. Net hardgelopen, spierpijn in mijn schouders van gister. Lekkere lunch vanuit Nederland. Caravan gezellig gemaakt. Het thuisfront laat me toch maar al te goed beseffen hoe fijn ik het daar altijd heb.
Maar ook hier raak ik nog steeds meer gewend aan het (geen-)ritme. Deze avond ben ik uitgenodigd om te komen eten bij het gezin waar ik meerdere malen heb opgepast. Gezellig! Ze serveren risotto. De kinderen geven me een zelfgemaakte kerstkaart. En na het eten vragen ze of ik mee een film wil kijken. Daar kan ik geen nee tegen zeggen.
De familie is de 2 nachten rond kerstdag weg voor een familie-uitje. Ze hebben twee katten en een hond en vragen mij of ik in het huis wil zijn als ze weggaan. Uhm...jahaa!
De week van kerst is het wederom mooi weer. En boven verwachting, we hebben klanten! De eerste dag begint met maar 11 boekingen. Maar er zijn een hoop toeristen die binnen komen lopen zodra ze zin hebben. En we eindigen met eindelijk een 31 tandems die dag. Zo hoort het. De dagen daarop volgen met nog een redelijk aantal. We sluiten deze mooi weer reeks af met een etentje op kerstavond. Gezellig met het team in de pub voor wie zin heeft. Ik heb het gezellig maar ben erg moe, dus vertrek op tijd. Ik heb last van de hooikoorts (nadeel van het mooie weer...), en wil genieten van het het grote huis voor mij alleen! Wat een ruimte! Een eigen keuken, ik kan de was doen, ik heb een dubbel bed, grote badkamer en wifi. Alleen het idee al doet me stralen, een heerlijk kerstcadeau! Dat er een hond en 2 katten rondlopen, tsja daar moet ik me maar even overheen zetten.
Op kerstochtend schijnt de zon en ik heb mijn ontbijtje op het terras voor het huis. Ik kan er echt van genieten. Ik ben blij met iedereen uit het team, en alle aanhang. Een gezellig groepje mensen. Maar ik zie ze iedere dag en soms moet ik er even tussenuit.
Ik ga daarna voor een kerst-tapas-lunch naar het huis van een collega. We verzamelen daar met een klein groepje en dat is erg leuk. Een internationaal gezelschap met kerst in NZ, wat een avontuur weer.
Na nog even van het huis te hebben genoten besluit ik in de avond toch nog op de dropzone te gaan kijken. De geplande kerst-barbecue is een dag verschoven (iedereen heeft teveel geluncht), maar er zijn veel mensen. En bijna alle kinderen van het dorp, want Mark heeft de zorp opgeblazen. Dat is een grote bal waar je in kan, liggend in een harnas. En dan natuurlijk de berg af rollen. Ik probeer het ook een keer, en dat is best lachen! Zo lang ze maar op tijd stoppen met rollen, want het is ietwat misselijk-makend!
Een tegenvaller, de hooikoorts heeft me al dagen te pakken, en de dag daarna zit mijn neus zo verstopt. Ik ben ook extreem moe en voel me niet fit. Toch is het weer beter dan verwacht en kunnen we nog iets werken. Per ongeluk zeg ik hardop dat ik hoop dat het snel even regent...oeps, dat moet ik hier natuurlijk nooit zeggen in Fox! Mijn collega zegt voor de grap dat ik ook altijd wat te klagen heb. Sorry!
In de avond gaat alsnog de barbecue aan en het halve dorp is aanwezig op de dropzone. Ik trek me terug in mijn caravan aangezien ik me niet lekker voel. Ik probeer een film te kijken maar kan mijn concentratie er moeilijk bij houden. Hoe zou het buiten zijn bij iedereen? Uiteindelijk zit ik toch nog 2 uurtjes met iedereen bij de barbecue. Dan maar thee in plaats van bier!
En mijn wens komt uit...de dag daarna regent het! Aangezien ik me nu echt ziek voel is een dag rust wel even goed. Wellicht had ik anders toch niet kunnen werken.
Daarna werken we nog twee middagen. Ik moet even al mijn energie sparen om te vouwen, maar het lukt. De twee laatste dagen van het jaar regent het. En niet een beetje. Hoe kan het ook anders, het is en blijft Fox.
Mijn laatste nacht van 2014 in mijn caravan. Ik lig veel wakker. De regen klettert op het dak. De wind schud aan mijn deur. Door mijn hoofd gaat het afgelopen jaar. Een lastig jaar voor mij, veel gebeurd, veel geleerd en ervaren. Niet altijd fijn, maar ik geloof erin dat de dingen ergens wel een reden zullen hebben. Dan niet op het moment zelf, dan wel achteraf. En tot nu toe is mijn Nieuw Zeeland avontuur beslist een zelftest. Veel gevoel komt terug van afgelopen zomer. En ik voel dat ik er al anders in sta. Er anders mee om leer gaan. Ik moet hier wel, wil ik dit avontuur volhouden.
Het gepieker is weg. Af en toe komt het een beetje terug maar dan probeer ik te relativeren. Ik ben hier. En thuis komt wel weer. Snel genoeg. Fox hoeft mijn woonplaats niet te worden...het is een tijdelijke ervaring. En ik probeer van de mooie momenten te genieten, want die zijn er ook echt wel genoeg!
Ik wens iedereen een heel fijn, avontuurlijk, mooi nieuw jaar toe. Geniet ervan, van alle kleine fijne momenten. En wanneer je twijfelt voor het avontuur?...Ga ervoor. Het is altijd ergens goed voor.
-
01 Januari 2015 - 10:25
Dian:
Hey Fenna,
Terwijl heel nederland nog onder de wol ligt en t op straat spekglad is, lig ik te genieten van jou prachtige verhalen en enorme doorzettingsvermogen.
Iedere keer sta ik weer versteld van jou, wat je wilt, wat je kunt, wat je doet, en niet te vergeten hoe je schrijft, echt heerlijk om te lezen.
Jij hebt zoveel talenten.
Hopelijk nog een paar mooie maanden daar met veel springers en sprongen, en dan kun je aan je prachtige reis beginnen.
Mijn dochter gaat binnenkort ook een half jaar op reis, vind het heel spannend maar als ik jou verhalen lees word ik eigenlijk heel jaloers op haar.
Ik ga je niet meer zien op t kinderdagverblijf als je terug komt, ben helaas ook de dupe geworden van de tweede bezuinigingsronde, maar hoop je nog eens tegen te komen.
Geniet nog van deze prachtige ervaring,
En natuurlijk van al het moois wat 2015 jou brengen mag.
Groetjes Dian
-
01 Januari 2015 - 10:42
Sara:
Mooi stuk weer. Fijn om te lezen.
Komt helemaal goed met jou.
Happy New year xxx -
01 Januari 2015 - 11:08
Ada:
Lieve Fenna,
Dank weer voor je heerlijke verslag. Je schrijft zo beeldend, dat ik het zo voor me kan zien.
Een heel fijn, gelukkig en vooral gezond 2015 gewenst, Fenna. Jij maakt je dromen waar, ondanks tegenslagen. Klasse!
Lieve groet,
Ada -
01 Januari 2015 - 12:26
Puck:
Dag lieve smurf,
Het klinkt in vergelijking met even geleden al een stuk beter. Je hebt jezelf overtroffen! Heerlijk al die verdiende 'kadotjes' die op je pad komen en zo laad je beetje bij beetje weer op. De foto's maken je verhaal beeldend, kan ik nog meer meeleven.
Een super goed 2015 voor jou ben benieuwd wat er allemaal nog meer op je pad komt!
Kus van grote smurf -
01 Januari 2015 - 14:05
Otto Thomasz:
Hi Fenna, de beste wensen voor 2015 en zeker ook nog een mooie tijd gewenst in Fox. Je hebt duidelijk je draai al beter gevonden. Ik hoop dat de dip over is nu het 2015 is geworden. Groetjes Otto -
01 Januari 2015 - 14:57
Katie:
Inspirerend stukje Fen. Lekker dat je een luxe kerst hebt gehad, mooi kado idd ;) spreek je gauw weer, hele dikke knuffels en een heel mooi 2015 toegewenst! Xxx -
01 Januari 2015 - 18:32
Mirjam:
lieve Fenna,
Weer enorm genoten van je prachtige vertelkunst.
Wij wensen je heel veel geluk, gezondheid en avontuur toe in 2015 en we zijn blij dat we daar deel van mogen uitmaken!
liefs Mirjam en Paul -
01 Januari 2015 - 22:10
Ans Janssen:
Wat heb ik weer genoten van je verslag/verhaal....ik zie het zo voor me als ik aan het lezen ben .....bewaar alle verhalen en ga een boek schrijven ....ik val in herhaling!
Heel veel liefs van Ans ....maak je avontuur af.....weet dat er heel wat mensen zijn die je talenten zien ! -
02 Januari 2015 - 11:15
Eleen:
Januari!!!! Kei trots op je! En kijk stiekem heel erg uit naar je terugkomst, maar zo als je al zegt: dat komt snel genoeg. Eerst nog meer avontuur! Kus -
03 Januari 2015 - 06:56
Frank:
Hey Fenna,
Je auto is na een paar dagen verstoppertje te hebben gespeeld onder een sneeuwdekje van toch wel 15 cm weer helemaal sneeuwvrij. Je hebt er ongetwijfeld reeds wat van hebben meegekregen. Haha, al die tijd een boulderruimte binnen handbereik... maar nu dan toch gevonden. Je verslag was weer leuk om te lezen!!! Een gelukkig nieuwjaar!!! Groet, Frank -
03 Januari 2015 - 21:52
Eus:
Hey Fenna. Wat ben ik trots op je. Wat een mooie zin: "Niet altijd fijn, maar ik geloof erin dat de dingen ergens wel een reden zullen hebben." Ik geloof dat ook, maar meestal pas op een moment dat het weer goed gaat. Fijn dat je wat afwisseling met oppassen en klimmen hebt gevonden. En...zo slecht als het weer is geweest, zo slecht kan het niet blijven. Ik hoop op een gelukkig, sportief en zonnig jaar voor je. Veel liefs, Eus -
05 Januari 2015 - 13:24
Trudi:
Ha Fenna,
Allereerst een heel gelukkig 2015. Na het lezen van je blogs voel ik dat ik het heel openhartig en fraai vind waarover je allemaal schrijft en daardoor mij en anderen laat delen in jouw 'wereld' en hoe je daarmee omgaat. Ik zet een petje op en neem ik hem voor jou af. Chapeau!!!
Tot weer in Amsterdam een keer?
Veel liefs, Trudi
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
