Once upon a time...
Blijf op de hoogte en volg Fenna
08 Oktober 2014 | Nieuw Zeeland, Christchurch
...was ik tijdens mijn wereldreis aan het bedenken waar ik heen wilde gaan. Maar Nieuw Zeeland vond ik eigenlijk veel te duur voor mijn backpack reis. Ik besloot daar later nog wel eens heen te gaan.
En al sinds ik terug ben, januari 2012, spelen de gedachten door mijn hoofd om tijdelijk in NZ te gaan werken. Ik ben uit gaan zoeken wat de makkelijkste manier is en tot aan welke leeftijd dat kan. Nu blijk je een work-holiday visum aan te kunnen vragen tot je 31e...oftewel het was nu of nooit!
En hier volgt dan mijn eerste verslag vanuit Christcurch, Nieuw Zeeland!
Het afscheid thuis, met vrienden en familie is nooit leuk te noemen. Toch doet het me erg goed om te zien hoeveel iedereen om me geeft, de positieve reacties. Ook de reacties dat het helemaal niet leuk is dat ik weer zolang vertrek. Ik doe het toch. Maar deze reacties doen me wel erg veel! Ik vind het ook niet leuk om iedereen weer te missen. Ik heb mijn draai weer gevonden in Nederland. Maar iets in me drijft me dan toch weer tot avontuur.
De reis verloopt goed. Het zijn twee lange vluchten, maar ik laat het gebeuren. Niet teveel nadenken en maar gewoon doen wat je kan doen om het aangenaam te maken. Gelukkig heb ik een transit hotel geboekt voor een paar uurtjes, tijdens de 13 uur overstap tijd. Dat breekt even de lange reis. Verder moet ik zeggen dat ik me de overige uren in Singapore airport goed heb vermaakt. Indisch eten, een machinale-voetenmassage, rondlopen door een vlindertuin, nog wat eten, en mijn boekje lezen. Voor ieder wat wils, wat dat betreft een prima vermakelijke grote luchthaven!
Als ik aankom in Christcurch staan John en Eline me al op te wachten! Wat een luxe! Ik ken ze vanuit NL van het klimmen, en het geniale internationale facebook heeft ervoor gezorgd dat we elkaar nu weer ontmoeten. Zij wonen al een jaar in Christcurch en hebben me uitgenodigd om bij ze te verblijven de eerste week. Ik ben hier erg dankbaar voor. Zij kennen de stad, vertellen me een hoop en kunnen me helpen met wat regel-zaken.
Mijn jetlag valt gelukkig mee. Na aankomst en een douche bij ze thuis wordt ik de rest van de dag wakker gehouden met een NZ-introductie. We gaan wandelen in de heuvels, met meteen een prachtig uitzicht. Ik zie al snel de eerste schapen, die ook echt niet te missen zijn hier. Ik ben erg moe, maar houd het uiteindelijk vol tot ruim in de avond. Dat ene biertje sloopte me wel volledig...
De dag daarna loop ik richting centrum, maar halverwege begint het me een partij te regenen en te waaien! Welkom in het snel-afwisselende-verassende-NZ weer! Ik kan er maar beter vast aan wennen geloof ik. Ik kom doorweekt aan bij de bank om een rekening te openen. Wel lekker warm binnen! Gelukkig gaat dat vrij makkelijk. Een half uurtje later ben ik gelukkige eigenaresse van een Nieuw Zeelandse bankrekening. Ook moet ik nog een ander nummer, een soort tax nummer, aanvragen om belasting te betalen over mijn loon hier.
Van John heb ik een mobieltje gehad die hij niet gebruikte, super fijn! Met een eigen NZ nummer erbij ben ik nu ook al eigenaresse van twee telefoons. Wat een luxe toch allemaal.
Wat me erg aantrekt aan Nieuw Zeeland is al het extreme. Het landschap in combinatie met prachtige buitensporten. Om maar meteen goed te beginnen stap ik een paar dagen later op een vouwfietsje richting de heuvels aan de rand van de stad. Daar aangekomen begint mijn hardloop route. Helaas dat valt even vies tegen; berg opwaarts en over een paadje wat ik door de begroeiing soms amper zie. Ik loop sommige stukken en wissel dat af met iets meer snelheid. Ik kan er zo van balen als me iets niet lukt. Maar ik mag niet klagen. Het uitzicht over Christcurch en daarachter de besneeuwde bergtoppen is hoe dan ook de moeite waard! Gelukkig gaat de terugweg via een andere route beter. Zo ren ik nog een lekker eindje.
De middag verken ik de stad, nu met prachtig warm weer. Eerder in de regen heb ik alleen even gedaan wat ik moest doen. Nu heb ik alle tijd om te verkennen. Christcurch is in 2011 getroffen door een enorm zware aardbeving. De stad is verwoest en nog in wederopbouw. En daar kan je niet omheen!
Er staan ontzettend veel kapotte gebouwen, gestut of in de sloop. Er staan opgestapelde containers naast om het te stutten, of omvallen te voorkomen. Er wordt overal gesloopt of gebouwd. Eigenlijk is merendeel van de stad één grote bouwput.
Winkels en bedrijfjes willen natuurlijk wel verder met de business. Het centrum bestaat nu dan ook uit een heel klein winkelcentrum, gemaakt met containers. Hier huisvesten winkeltjes of terrasjes. Het is een aandoenlijk gezicht. Met het mooie weer en wat mensen op straat heeft het wel iets gezelligs. De inwoners hier zijn er natuurlijk al een tijd aan gewend, ze moeten door. In het grote park in de stad kan ik nog wat rondwandelen en bloemen bekijken. Heerlijk in dit lente-weertje!
Om mezelf meteen uit te dagen ga ik begin van de avond met John ook mee mountainbiken. Waar ik met hardlopen naar beneden was gerend...ga ik nu met de fiets omhoog. John heeft hier geen enkele moeite mee. Ik daarentegen fiets in gestaag, rustig tempo omhoog. Het is een best flinke klim! Daarna volgt het leuke mountainbike pad. We zijn dan ook niet de enigen. Het is er druk met renners, fietsers of wandelaars! Iedereen lijkt er hier na werk even op uit te trekken. Ik snap dat wel en zou precies hetzelfde doen! Een heerlijke plek om even je werkdag te laten bezinken.
De toch zet nog even voort, maar ik voel de vermoeidheid door de rest van de dag en door de enorme koude wind in de heuvels koel ik snel af. Met bevroren handen nemen we op den duur de kortste snelste weg terug.
Een mooi tochtje, maar blij toen het erop zat!
Momenteel ben ik bezig met het kopen van een auto. Die neem ik over van een andere Nederlandse jongen die ik vanuit het skydiven ken in Nederland. Hij woont hier en gebruikt deze auto niet meer. En voor mijn verblijf in dit land is het hebben van een auto wel heel erg handig en fijn!
Ik ben benieuwd. Het stuur zit hier aan de rechterkant en dus rijden ze ook links op de weg. Gelukkig ben ik met het fietsen al een beetje gewend geraakt. Dus dat moet vast goed gaan komen.
De eerste dagen verlopen verder goed. Ik kan rustig acclimatiseren, wennen aan de mensen en de gewoontes. En ik merk dat er nog wat vermoeidheid uit mijn lichaam komt. Wellicht van de spanningen en al het geregel van voor mijn vertrek.
Verder voelt het hier alsof het gewoon zo hoort; ik ben hier, thuis heb ik mijn appartement en mijn auto nog. Voelt het daarom misschien ook als een beetje lange werk-vakantie en geen enorme reis? Ik ga best een poosje wegblijven. Maar het voelt heel anders dan bij mijn wereldreis.
Is het gewenning aan het reizen?
Of toch ook een hele andere situatie?
Ik weet het soms even niet.
Maar ik voel me prima en heb het idee dat het allemaal wel goed is zo. Het euforische gevoel hoop ik nog wel te krijgen...maar dat verwacht ik zodra ik richting de bergen ga, het landschap ga zien. En...als ik mag gaan springen in dit, ik denk, bijzondere land!
John en Eline alvast super bedankt, een betere introductie en verwelkoming had ik niet kunnen wensen!
En voor de andere mensen die het vast willen weten; ik kom er net achter dat de dropzone waar ik ga werken geen wifi heeft...(deze gaan we wellicht zelf regelen daar). Dus ik ga meer mijn NZ nummer gebruiken en daar wat data (internet) bij kopen. Tegen die tijd meer info..
En al sinds ik terug ben, januari 2012, spelen de gedachten door mijn hoofd om tijdelijk in NZ te gaan werken. Ik ben uit gaan zoeken wat de makkelijkste manier is en tot aan welke leeftijd dat kan. Nu blijk je een work-holiday visum aan te kunnen vragen tot je 31e...oftewel het was nu of nooit!
En hier volgt dan mijn eerste verslag vanuit Christcurch, Nieuw Zeeland!
Het afscheid thuis, met vrienden en familie is nooit leuk te noemen. Toch doet het me erg goed om te zien hoeveel iedereen om me geeft, de positieve reacties. Ook de reacties dat het helemaal niet leuk is dat ik weer zolang vertrek. Ik doe het toch. Maar deze reacties doen me wel erg veel! Ik vind het ook niet leuk om iedereen weer te missen. Ik heb mijn draai weer gevonden in Nederland. Maar iets in me drijft me dan toch weer tot avontuur.
De reis verloopt goed. Het zijn twee lange vluchten, maar ik laat het gebeuren. Niet teveel nadenken en maar gewoon doen wat je kan doen om het aangenaam te maken. Gelukkig heb ik een transit hotel geboekt voor een paar uurtjes, tijdens de 13 uur overstap tijd. Dat breekt even de lange reis. Verder moet ik zeggen dat ik me de overige uren in Singapore airport goed heb vermaakt. Indisch eten, een machinale-voetenmassage, rondlopen door een vlindertuin, nog wat eten, en mijn boekje lezen. Voor ieder wat wils, wat dat betreft een prima vermakelijke grote luchthaven!
Als ik aankom in Christcurch staan John en Eline me al op te wachten! Wat een luxe! Ik ken ze vanuit NL van het klimmen, en het geniale internationale facebook heeft ervoor gezorgd dat we elkaar nu weer ontmoeten. Zij wonen al een jaar in Christcurch en hebben me uitgenodigd om bij ze te verblijven de eerste week. Ik ben hier erg dankbaar voor. Zij kennen de stad, vertellen me een hoop en kunnen me helpen met wat regel-zaken.
Mijn jetlag valt gelukkig mee. Na aankomst en een douche bij ze thuis wordt ik de rest van de dag wakker gehouden met een NZ-introductie. We gaan wandelen in de heuvels, met meteen een prachtig uitzicht. Ik zie al snel de eerste schapen, die ook echt niet te missen zijn hier. Ik ben erg moe, maar houd het uiteindelijk vol tot ruim in de avond. Dat ene biertje sloopte me wel volledig...
De dag daarna loop ik richting centrum, maar halverwege begint het me een partij te regenen en te waaien! Welkom in het snel-afwisselende-verassende-NZ weer! Ik kan er maar beter vast aan wennen geloof ik. Ik kom doorweekt aan bij de bank om een rekening te openen. Wel lekker warm binnen! Gelukkig gaat dat vrij makkelijk. Een half uurtje later ben ik gelukkige eigenaresse van een Nieuw Zeelandse bankrekening. Ook moet ik nog een ander nummer, een soort tax nummer, aanvragen om belasting te betalen over mijn loon hier.
Van John heb ik een mobieltje gehad die hij niet gebruikte, super fijn! Met een eigen NZ nummer erbij ben ik nu ook al eigenaresse van twee telefoons. Wat een luxe toch allemaal.
Wat me erg aantrekt aan Nieuw Zeeland is al het extreme. Het landschap in combinatie met prachtige buitensporten. Om maar meteen goed te beginnen stap ik een paar dagen later op een vouwfietsje richting de heuvels aan de rand van de stad. Daar aangekomen begint mijn hardloop route. Helaas dat valt even vies tegen; berg opwaarts en over een paadje wat ik door de begroeiing soms amper zie. Ik loop sommige stukken en wissel dat af met iets meer snelheid. Ik kan er zo van balen als me iets niet lukt. Maar ik mag niet klagen. Het uitzicht over Christcurch en daarachter de besneeuwde bergtoppen is hoe dan ook de moeite waard! Gelukkig gaat de terugweg via een andere route beter. Zo ren ik nog een lekker eindje.
De middag verken ik de stad, nu met prachtig warm weer. Eerder in de regen heb ik alleen even gedaan wat ik moest doen. Nu heb ik alle tijd om te verkennen. Christcurch is in 2011 getroffen door een enorm zware aardbeving. De stad is verwoest en nog in wederopbouw. En daar kan je niet omheen!
Er staan ontzettend veel kapotte gebouwen, gestut of in de sloop. Er staan opgestapelde containers naast om het te stutten, of omvallen te voorkomen. Er wordt overal gesloopt of gebouwd. Eigenlijk is merendeel van de stad één grote bouwput.
Winkels en bedrijfjes willen natuurlijk wel verder met de business. Het centrum bestaat nu dan ook uit een heel klein winkelcentrum, gemaakt met containers. Hier huisvesten winkeltjes of terrasjes. Het is een aandoenlijk gezicht. Met het mooie weer en wat mensen op straat heeft het wel iets gezelligs. De inwoners hier zijn er natuurlijk al een tijd aan gewend, ze moeten door. In het grote park in de stad kan ik nog wat rondwandelen en bloemen bekijken. Heerlijk in dit lente-weertje!
Om mezelf meteen uit te dagen ga ik begin van de avond met John ook mee mountainbiken. Waar ik met hardlopen naar beneden was gerend...ga ik nu met de fiets omhoog. John heeft hier geen enkele moeite mee. Ik daarentegen fiets in gestaag, rustig tempo omhoog. Het is een best flinke klim! Daarna volgt het leuke mountainbike pad. We zijn dan ook niet de enigen. Het is er druk met renners, fietsers of wandelaars! Iedereen lijkt er hier na werk even op uit te trekken. Ik snap dat wel en zou precies hetzelfde doen! Een heerlijke plek om even je werkdag te laten bezinken.
De toch zet nog even voort, maar ik voel de vermoeidheid door de rest van de dag en door de enorme koude wind in de heuvels koel ik snel af. Met bevroren handen nemen we op den duur de kortste snelste weg terug.
Een mooi tochtje, maar blij toen het erop zat!
Momenteel ben ik bezig met het kopen van een auto. Die neem ik over van een andere Nederlandse jongen die ik vanuit het skydiven ken in Nederland. Hij woont hier en gebruikt deze auto niet meer. En voor mijn verblijf in dit land is het hebben van een auto wel heel erg handig en fijn!
Ik ben benieuwd. Het stuur zit hier aan de rechterkant en dus rijden ze ook links op de weg. Gelukkig ben ik met het fietsen al een beetje gewend geraakt. Dus dat moet vast goed gaan komen.
De eerste dagen verlopen verder goed. Ik kan rustig acclimatiseren, wennen aan de mensen en de gewoontes. En ik merk dat er nog wat vermoeidheid uit mijn lichaam komt. Wellicht van de spanningen en al het geregel van voor mijn vertrek.
Verder voelt het hier alsof het gewoon zo hoort; ik ben hier, thuis heb ik mijn appartement en mijn auto nog. Voelt het daarom misschien ook als een beetje lange werk-vakantie en geen enorme reis? Ik ga best een poosje wegblijven. Maar het voelt heel anders dan bij mijn wereldreis.
Is het gewenning aan het reizen?
Of toch ook een hele andere situatie?
Ik weet het soms even niet.
Maar ik voel me prima en heb het idee dat het allemaal wel goed is zo. Het euforische gevoel hoop ik nog wel te krijgen...maar dat verwacht ik zodra ik richting de bergen ga, het landschap ga zien. En...als ik mag gaan springen in dit, ik denk, bijzondere land!
John en Eline alvast super bedankt, een betere introductie en verwelkoming had ik niet kunnen wensen!
En voor de andere mensen die het vast willen weten; ik kom er net achter dat de dropzone waar ik ga werken geen wifi heeft...(deze gaan we wellicht zelf regelen daar). Dus ik ga meer mijn NZ nummer gebruiken en daar wat data (internet) bij kopen. Tegen die tijd meer info..
-
08 Oktober 2014 - 07:59
Laurens:
Fenna!!! Goed om te horen dat je helemaal goed bent aangekomen! Niet vergeten om nog even langs Akaroa te gaan nu je in christchurch bent, is echt een aanrader ;). Geniet ervan daar!!!! -
08 Oktober 2014 - 08:19
Ha Fenna!:
Wat fijn om je te horen vertellen over je eerste ervaringen daar aan de andere zijde...
En eh...ik weet niet goed wat ik voel als ik je verslag lees, maar als ik eerlijk ben lijkt het verdomd veel op jaloezie. Nu al! Maar geniet rustig voort en blijf het delen met me.
Hé, misschien lezen we nog iets van je voor je vertrekt, op Reis Naar Het Dropveld, maar anders: houd goed links. En maar hopen dat wifi daarginds gaat lukken, dat skypt een stuk makkelijker.
liefs,
papa
-
08 Oktober 2014 - 08:24
Sanna:
hej Fenna,goed om te lezen dat je goed bent aangekomen daar en wat een avontuur weer!!!geniet ervan!terwijl ik al je verhalen volg :) xxxSanna -
08 Oktober 2014 - 08:59
Corine:
Hoi,
Kijk vooral goed uit op rotondes, daar komen ze van rechts....
Verder weer als vertrouwd om je verhaal te lezen.
Heel veel plezier en met nieuwe vrienden, komt die euforie ook vast snel!
Lieve groet, -
08 Oktober 2014 - 09:30
Frank Goossens:
Hoi Fenna,
Ik hoorde pas dat je weer voor langere tijd weg was toen je in de lucht hing. Ik kon dus geen lieve dingetjes influisteren toen je weg ging. Marja en ik vinden dit weer zo echt "Fenna". Misschien wordt je reisgevoel opgewekt omdat je zo vaak in de lucht hangt. Wat ik wel even kwijt wil is de beeldende manier waarop jij je reisverslag doet. Het is plezierig om te lezen, komisch af en toe ontroerend. We blijven je volgen, veel werk en reisplezier. Frank&Marja -
08 Oktober 2014 - 11:48
Ans Janssen :
Ik blijf je volgen ..bedankt voor deze update & volg je HART. -
08 Oktober 2014 - 13:38
Mirjam:
Hi Fenna,
Toen ik bij Bernadette was zaterdag hoorde ik dat je al vertrokken was.
Ik heb alweer van je eerste bericht genoten.
We wensen je een heel fijne tijd toe en ik kijk al weer uit naar het volgende bericht. -
08 Oktober 2014 - 14:05
Ada:
Hé Fenna,
Wat leuk dat ik je weer kan/mag volgen.
Een hele goede en fijne tijd gewenst!
Hartelijke groet, Ada
-
08 Oktober 2014 - 15:40
Ralph:
Hee te gek man dat je weer aan het avonturen bent. Kijk uit naar je belevenissen als blog-fan ;-) -
08 Oktober 2014 - 15:58
Sara:
Wahoeeee!!!! Super leuk om te lezen!!!!
Veel plezier!
Xxx -
08 Oktober 2014 - 21:01
Bernadette / Mama:
Wat een kanjer, die dochter van mij!!! Super veel liefs, mooie start van weer nieuwe wereldverhalen.
Liefs, Bernadette.
-
10 Oktober 2014 - 06:57
Bert:
Leuk om te lezen, have fun daar. -
10 Oktober 2014 - 10:37
Richella:
Hee meid, top om te lezen. Lekker even je draai vinden en daarna op onderzoek en avontuur uit!! Genieten!! Liefs xxx
-
12 Oktober 2014 - 17:26
Katie:
Herkenbaar, het altijd wisselende weer in NZ! Ben enorm jaloers op je maar zoals je weet vind ik het echt super voor jou! Fijn dat ik je wel zo nu en dan even spreek en dat het goed met je gaat. Je wordt gemist maar voor we het weten ben je er weer dus GENIET ♡ dikke knuffels -
12 Oktober 2014 - 17:53
Peter:
Hee Fenna! Goed om te horen dat alles goed is gegaan en dat je het goed maakt!:). Leuk om te lezen allemaal! Geniet ervan en hoop snel weer wat van je te lezen!:) -
12 Oktober 2014 - 19:37
Trudi:
Ha, Fenna,
Wat goed om je verhaal te lezen. Ik geloof dat je een ware, goede avonturierster bent.
zo te lezen pak je het heel oed aan, vind ik. Het lijkt wel of ik erbij ben.
Wist je dat ik bijna daar gewoond had?
en sterker nog: ik heb familie in Christchurch.
Je weet maar nooit.
Ik hoop weer meer van je te lezen.
Liefs, Trudi
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
