Een dorpsleven
Blijf op de hoogte en volg Fenna
17 Oktober 2014 | Nieuw Zeeland, Fox Glacier
En daar rijd ik dan in mijn Toyota corolla station wagon door Christcurch. Hoognodige concentratie is nodig om te wennen aan een rechterhands-stuur en een linkerkant-wegliggingsituatie. Ik ben blij dat me is verteld hoe ik met mijn telefoon de gps functie kan gebruiken, zodat ik in ieder geval niet op de route zelf hoef te letten!
Ik heb de auto gekocht via een oud bekende uit Nederland. Op hoop van zegen dat deze auto mij nog goede diensten gaat bewijzen. Nu is het in ieder geval een heerlijk gevoel om vrij te zijn, te gaan en staan waar ik wil in dit land!
Een auto kan gemakkelijk door toeristen worden gekocht. Er zijn wat dingen verplicht, behalve een WA-verzekering; maar deze heb ik toch maar even geregeld. You never know.
Als ik ook mijn bankpas eindelijk in bezit heb ben ik klaar om Christcurch te verlaten. Een fijn idee, want ik ben er na een weekje wel wat op uitgekeken! John en Eline rijden nog mee richting Castle hill, om er het weekend ook lekker uit te zijn. We wandelen daar wat en de tweede dag gaan we boulderen (soort klimmen). En niet te vergeten meteen mijn eerste auto-camper doop! Ik slaap in de auto vannacht. Als ik de achterbank wegklap heb ik een ruimte waar ik languit kan liggen (niet moeilijk voor mij natuurlijk...). Na een warm kampvuurtje, echte Nieuw Zeelandse soja-worstjes en een aantal biertjes is het tijd om me eraan te wagen. Koud is het gelukkig niet echt. Maar ik ben voorbereid en lig op een dubbel matje en onder een fleece, een slaapzak en een dekbed! 's Nachts wordt ik wakker door een fel licht...het is de maan. Mooi, maar nu even niet. Ik hang er een handdoekje voor.
Na een mooie ochtend met wat klimmen (ik heb er de puf niet echt voor), en het genieten van een prachtig berglandschap is het tijd voor afscheid. Ik ga mijn weg alleen vervolgen over de Arthurs pas. Op weg naar de west-kust.
Ik ben moe maar blijf rustig achter een camper plakken en kan me zo prima wakker houden en rustig verder rijden. Maar ik ben plotsklap weer helemaal wakker en alert als ik bij de kustweg aankom. Wat een prachtige weg langs de oceaan, met aan de andere kant de bossen. Ik rijd door enkele andere plaatsjes naar Punakaiki. Daar zal ik de komende twee nachten verblijven. Ik kan op een camping staan...maar kies toch even voor een hostel. Lekker op een goed matras de laatste vermoeidheid eruit krijgen. En eigenlijk ook wel gezellig, weer ouderwets terug in de slaapzaal met andere backpackers. Dit geeft me weer een vertrouw wereldreis gevoel!
Het is een heerlijk plaatsje, met prachtige natuur én aan het strand. Net na aankomst is er meteen een mooie sunset, deze blijven toch iets machtigs hebben. Hier gaat de zon onder, wetende dat deze in Nederland nu net tevoorschijn komt. Zo simpel...maar zo gek.
De dag daarna start ik rustig op met een ontbijtje in het hostel. Vervolgens wil ik alle toeristen attracties doen die hier zijn. Ik begin met een wake-up strandwandeling. Het strand houdt op een gegeven moment op, zodat ik een weg terug richting de weg zoek. Ik passeer wat vissers die bij de rivier zitten. De weg volg ik vervolgens tot ik bij de start ben van een kleine hike. Door de bossen loop ik richting de kust, naar een mooie uitkijkplaats. Wel gek om door het bos te lopen, met vele palmbomen en varens, en een paar minuten later heb ik uitkijk op een prachtige baai met grote rotsformaties!
Ondertussen smeer ik mezelf nog maar een keer in met zonnebrand creme, je merkt dat als de zon schijnt deze ook meteen erg fel is.
Ik vervolg mijn trip met een andere hike langs de rivier, weg van de kust. Het is een toeristische route, maar het is nog erg rustig. Ik loop zeker 2 uur door het bos en langs de rivier. Ik passeer een enkele toerist maar ik voel me bijna alleen op de wereld. Wel heb ik gezelschap van honderden vogels die naar me fluiten. Gezellig! Soms probeer ik terug te fluiten, maar de mooie deuntjes willen me nog niet echt lukken.
Hierna ga ik nog naar het 'hoogtepunt' van deze bestemming; de pancake rocks. Gelaagde rotsformaties die lijken op....pannenkoeken! Het is mooi om te zien, helemaal nu het vloed is en de zee zich tussen de rotsen door een weg omhoog klotst.
Wanneer ik het hostel weer verlaat, rijd ik weg en heb ik 3 seconden nodig om te beseffen dat ik links moet rijden. Gelukkig was het nog maar een uitrit. Goedemorgen!
Ik heb een stop in Greymouth waar ik ongeveer een uur besteed aan boodschappen doen. Ik zoek naar de laagste prijzen en bedenk me wat ik komende weken nodig ga hebben. Het plaatsje waar ik ga werken, Fox Glacier, heeft een plaatselijke kleine supermarkt maar deze is een stuk duurder en heeft lang niet alles. Deze in Greymouth is de dichtstbijzijnste grote supermarkt (...2.5 uur rijden!).
Met mijn wagen volgeladen ga ik dan maar, op weg naar mijn voorlopige verblijfplaats. Ik moet zeggen dat ik nu ook niet meer wil wachten. Laat me nu maar zien wat ik mezelf aandoe!
Het is een mooie route richting Fox, en ik krijg al wat meer mee van het bergachtige landschap. Het blijft nog even wennen aan die automaat, want ik zou liever zelf willen schakelen. Maar de auto doet het en puft rustig voort.
Fox Glacier is een plaatsje van nog geen 300 inwoners. Wel komen er hier elk (zomer)seizoen duizenden toeristen langs.
Ik arriveer op de dropzone en parkeer de auto. Ik maak kennis met mijn toekomstige baas, Mark. Hij zit in het manifest en leidt me meteen even rond. Er staan drie caravans waarvan er een van mij wordt. Ik durf nog amper binnen te kijken want het ziet er smerig en vervallen uit. Oke, even doorheen kijken, daar maak ik wel wat van.
Markt vertelt van alles aan een stuk door; over het vliegtuig, de landingsplek, regels. Ook neemt hij me mee met het busje om 2 klanten op de halen vanuit Franz Josef. Zij gaan daarna springen. Zo krijg ik meteen een kleine indruk van het reilen en zeilen hier. Ik maak ook kennis met de meeste collega's.
Gelukkig, als ik begin van de avond eindelijk tijd heb, is de vloerbedekking in de camper vervangen door collega's. Ik kan mijn spullen erin zetten. Dat ziet er al een stukje netter uit. De rest komt later...welterusten!
Als ik de ochtend daarna wakker word na een goede nacht, krijg ik 2 mappen om door te lezen. Nieuw Zeelandse regeltjes voor het springen. Een hoop geblaat, waar ik in het Nederlands al moeite mee zou hebben. Maar ik lees het netjes (en bovenal vluchtig) door.
Ook maak in mijn caravan grondig schoon. Heerlijk, wat een resultaat! Ik sla nog wat spijkertjes en schroefjes in de muur, zodat ik al mijn spullen netjes kwijt kan.
In de keuken doe ik ook al wat, het is hier een echt jonge-mannenhuishouden; weinig huishouden dus. Ik ben niet snel vies van dingen...maar dit mag schoner!
Ik moet wennen aan alles, nieuwe dingen, nieuwe mensen. Ik ga mijn plekje wel vinden, dat voel ik. Maar een klein beetje heimwee kan ik niet onderdrukken. Wil ik dit echt? Ga ik dit volhouden een half jaar lang? Ja Fenna, zeg ik tegen mezelf, je bent moe en alle nieuwe indrukken moeten even verwerkt worden. Het komt wel goed, even doorzetten!
Het feit dat ik eerst alles moet leren, hoe het werkt hier,kost energie. En dat ik een (heel makkelijk) klein examen moet doen om mijn springbrevet hier te krijgen zorgt er ook voor dat ik niet meteen kan wat ik wil. Maar dat gaat snel genoeg goed komen.
En er is veel tijd om over alles na te denken; veel regen! Weinig te doen, het dorpje is immer een halve straat met enkele faciliteiten. Er is weinig. Ons kent ons. Een ander leven dan in een stad, dat zeker!
Maar een mooie omgeving om, als ik niet kan werken (en de regen komt niet met bakken uit de hemel), rond te wandelen. En anders maar gewoon wat biertjes drinken in de pub met collega's, mijn boek lezen of schrijven of wat dan ook. Je moet toch wat!
De groeten uit een, momenteel, regenachtig Fox Glacier! (tsja wat wil je naast een regenwoud)
Ik heb de auto gekocht via een oud bekende uit Nederland. Op hoop van zegen dat deze auto mij nog goede diensten gaat bewijzen. Nu is het in ieder geval een heerlijk gevoel om vrij te zijn, te gaan en staan waar ik wil in dit land!
Een auto kan gemakkelijk door toeristen worden gekocht. Er zijn wat dingen verplicht, behalve een WA-verzekering; maar deze heb ik toch maar even geregeld. You never know.
Als ik ook mijn bankpas eindelijk in bezit heb ben ik klaar om Christcurch te verlaten. Een fijn idee, want ik ben er na een weekje wel wat op uitgekeken! John en Eline rijden nog mee richting Castle hill, om er het weekend ook lekker uit te zijn. We wandelen daar wat en de tweede dag gaan we boulderen (soort klimmen). En niet te vergeten meteen mijn eerste auto-camper doop! Ik slaap in de auto vannacht. Als ik de achterbank wegklap heb ik een ruimte waar ik languit kan liggen (niet moeilijk voor mij natuurlijk...). Na een warm kampvuurtje, echte Nieuw Zeelandse soja-worstjes en een aantal biertjes is het tijd om me eraan te wagen. Koud is het gelukkig niet echt. Maar ik ben voorbereid en lig op een dubbel matje en onder een fleece, een slaapzak en een dekbed! 's Nachts wordt ik wakker door een fel licht...het is de maan. Mooi, maar nu even niet. Ik hang er een handdoekje voor.
Na een mooie ochtend met wat klimmen (ik heb er de puf niet echt voor), en het genieten van een prachtig berglandschap is het tijd voor afscheid. Ik ga mijn weg alleen vervolgen over de Arthurs pas. Op weg naar de west-kust.
Ik ben moe maar blijf rustig achter een camper plakken en kan me zo prima wakker houden en rustig verder rijden. Maar ik ben plotsklap weer helemaal wakker en alert als ik bij de kustweg aankom. Wat een prachtige weg langs de oceaan, met aan de andere kant de bossen. Ik rijd door enkele andere plaatsjes naar Punakaiki. Daar zal ik de komende twee nachten verblijven. Ik kan op een camping staan...maar kies toch even voor een hostel. Lekker op een goed matras de laatste vermoeidheid eruit krijgen. En eigenlijk ook wel gezellig, weer ouderwets terug in de slaapzaal met andere backpackers. Dit geeft me weer een vertrouw wereldreis gevoel!
Het is een heerlijk plaatsje, met prachtige natuur én aan het strand. Net na aankomst is er meteen een mooie sunset, deze blijven toch iets machtigs hebben. Hier gaat de zon onder, wetende dat deze in Nederland nu net tevoorschijn komt. Zo simpel...maar zo gek.
De dag daarna start ik rustig op met een ontbijtje in het hostel. Vervolgens wil ik alle toeristen attracties doen die hier zijn. Ik begin met een wake-up strandwandeling. Het strand houdt op een gegeven moment op, zodat ik een weg terug richting de weg zoek. Ik passeer wat vissers die bij de rivier zitten. De weg volg ik vervolgens tot ik bij de start ben van een kleine hike. Door de bossen loop ik richting de kust, naar een mooie uitkijkplaats. Wel gek om door het bos te lopen, met vele palmbomen en varens, en een paar minuten later heb ik uitkijk op een prachtige baai met grote rotsformaties!
Ondertussen smeer ik mezelf nog maar een keer in met zonnebrand creme, je merkt dat als de zon schijnt deze ook meteen erg fel is.
Ik vervolg mijn trip met een andere hike langs de rivier, weg van de kust. Het is een toeristische route, maar het is nog erg rustig. Ik loop zeker 2 uur door het bos en langs de rivier. Ik passeer een enkele toerist maar ik voel me bijna alleen op de wereld. Wel heb ik gezelschap van honderden vogels die naar me fluiten. Gezellig! Soms probeer ik terug te fluiten, maar de mooie deuntjes willen me nog niet echt lukken.
Hierna ga ik nog naar het 'hoogtepunt' van deze bestemming; de pancake rocks. Gelaagde rotsformaties die lijken op....pannenkoeken! Het is mooi om te zien, helemaal nu het vloed is en de zee zich tussen de rotsen door een weg omhoog klotst.
Wanneer ik het hostel weer verlaat, rijd ik weg en heb ik 3 seconden nodig om te beseffen dat ik links moet rijden. Gelukkig was het nog maar een uitrit. Goedemorgen!
Ik heb een stop in Greymouth waar ik ongeveer een uur besteed aan boodschappen doen. Ik zoek naar de laagste prijzen en bedenk me wat ik komende weken nodig ga hebben. Het plaatsje waar ik ga werken, Fox Glacier, heeft een plaatselijke kleine supermarkt maar deze is een stuk duurder en heeft lang niet alles. Deze in Greymouth is de dichtstbijzijnste grote supermarkt (...2.5 uur rijden!).
Met mijn wagen volgeladen ga ik dan maar, op weg naar mijn voorlopige verblijfplaats. Ik moet zeggen dat ik nu ook niet meer wil wachten. Laat me nu maar zien wat ik mezelf aandoe!
Het is een mooie route richting Fox, en ik krijg al wat meer mee van het bergachtige landschap. Het blijft nog even wennen aan die automaat, want ik zou liever zelf willen schakelen. Maar de auto doet het en puft rustig voort.
Fox Glacier is een plaatsje van nog geen 300 inwoners. Wel komen er hier elk (zomer)seizoen duizenden toeristen langs.
Ik arriveer op de dropzone en parkeer de auto. Ik maak kennis met mijn toekomstige baas, Mark. Hij zit in het manifest en leidt me meteen even rond. Er staan drie caravans waarvan er een van mij wordt. Ik durf nog amper binnen te kijken want het ziet er smerig en vervallen uit. Oke, even doorheen kijken, daar maak ik wel wat van.
Markt vertelt van alles aan een stuk door; over het vliegtuig, de landingsplek, regels. Ook neemt hij me mee met het busje om 2 klanten op de halen vanuit Franz Josef. Zij gaan daarna springen. Zo krijg ik meteen een kleine indruk van het reilen en zeilen hier. Ik maak ook kennis met de meeste collega's.
Gelukkig, als ik begin van de avond eindelijk tijd heb, is de vloerbedekking in de camper vervangen door collega's. Ik kan mijn spullen erin zetten. Dat ziet er al een stukje netter uit. De rest komt later...welterusten!
Als ik de ochtend daarna wakker word na een goede nacht, krijg ik 2 mappen om door te lezen. Nieuw Zeelandse regeltjes voor het springen. Een hoop geblaat, waar ik in het Nederlands al moeite mee zou hebben. Maar ik lees het netjes (en bovenal vluchtig) door.
Ook maak in mijn caravan grondig schoon. Heerlijk, wat een resultaat! Ik sla nog wat spijkertjes en schroefjes in de muur, zodat ik al mijn spullen netjes kwijt kan.
In de keuken doe ik ook al wat, het is hier een echt jonge-mannenhuishouden; weinig huishouden dus. Ik ben niet snel vies van dingen...maar dit mag schoner!
Ik moet wennen aan alles, nieuwe dingen, nieuwe mensen. Ik ga mijn plekje wel vinden, dat voel ik. Maar een klein beetje heimwee kan ik niet onderdrukken. Wil ik dit echt? Ga ik dit volhouden een half jaar lang? Ja Fenna, zeg ik tegen mezelf, je bent moe en alle nieuwe indrukken moeten even verwerkt worden. Het komt wel goed, even doorzetten!
Het feit dat ik eerst alles moet leren, hoe het werkt hier,kost energie. En dat ik een (heel makkelijk) klein examen moet doen om mijn springbrevet hier te krijgen zorgt er ook voor dat ik niet meteen kan wat ik wil. Maar dat gaat snel genoeg goed komen.
En er is veel tijd om over alles na te denken; veel regen! Weinig te doen, het dorpje is immer een halve straat met enkele faciliteiten. Er is weinig. Ons kent ons. Een ander leven dan in een stad, dat zeker!
Maar een mooie omgeving om, als ik niet kan werken (en de regen komt niet met bakken uit de hemel), rond te wandelen. En anders maar gewoon wat biertjes drinken in de pub met collega's, mijn boek lezen of schrijven of wat dan ook. Je moet toch wat!
De groeten uit een, momenteel, regenachtig Fox Glacier! (tsja wat wil je naast een regenwoud)
-
17 Oktober 2014 - 08:59
Anique:
Hou vol, gaat helemaal goed komen daar als je je draai gevonden hebt :)
Groetjes :) -
17 Oktober 2014 - 09:39
Eleen:
Wauw wat een natuur!! Super leuk om bij je verhaal beelden te zien! Hoop dat het weer snel om slaat en dat je lekker bezig kan met wat je zo leuk vindt! Kus! Ook van die kleine hier ;) -
17 Oktober 2014 - 10:25
Mirjam Van Asperen:
Weer een prachtig verhaal, Iedere verandering is in het begin lastig, maar je hebt al vaak bewezen dat je je plek weer vindt!
Kus Mirjam -
17 Oktober 2014 - 12:58
Femke :
Hey lieve Fenna, wat een mooi en open verhaal over je nieuwe avontuur! Geef het even de tijd om je plekje te vinden... Ik ben jaloers wat een mooie omgeving. X Fem -
17 Oktober 2014 - 19:06
Frank:
Leuke schrijfstijl! Je tovert regelmatig een glimlach op mijn gezicht. Benieuwd naar het volgende verslag.... Autootje staat er nog hoor ;-) -
17 Oktober 2014 - 19:15
Bernadette/ Mama:
Je doet het toch maar weer! Mooie foto's, wat een bijzondere rotsen daar aan de kust, maak je ook meer detailfoto's voor mij? Dat caravannetje ziet er al gezellig uit, een goed begin om je plek daar te veroveren tussen die mannen. Zet hem op, lieve groetjes XXX -
19 Oktober 2014 - 10:21
Otto :
Mooi verhaal Fenna. Het klinkt iig als het begin van een fijne tijd. Geniet maar lekker -
21 Oktober 2014 - 09:31
Trudi:
Ha, lieve Fenna, wat goed om dit verhaal van je te lezen. Wat een intens leven heb je daar. en wat een avontuur. En je doet het maar! Ik ben weer nieuwsgierig naar het vervolg van je verhaal. Heb het goed daar en lieve groet. -
21 Oktober 2014 - 09:31
Trudi:
Ha, lieve Fenna, wat goed om dit verhaal van je te lezen. Wat een intens leven heb je daar. en wat een avontuur. En je doet het maar! Ik ben weer nieuwsgierig naar het vervolg van je verhaal. Heb het goed daar en lieve groet. -
21 Oktober 2014 - 20:00
Bert:
Heel leuk om te lezen, gaat vast wel goedkomen daar met jou. Have fun en werk ze. -
02 November 2014 - 22:10
Eus:
Hoi Fenna
Wat een leuk verhaal. Ik zie het zo voor me. Zeker met de prachtige foto's erbij. Wat een gezellig plekje heb je in je caravan. Je ziet er al heel vrolijk uit op je foto's. Je krijgt vast weer een fantastische tijd. Heel veel plezier! Liefs van ons allevier, Eus -
09 November 2014 - 21:58
Richella:
heee zie nu pas de foto's.. whoow whoow wat is het daar MOOOI!.. Super meid! En ik zag net ook dat je ons kaartje een mooie spot hebt gegeven! haha.. leuk! genieten ! xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
